Osobowość pogranicznego zaburzenia osobowości jest rodzajem zaburzenia, w którym osoba dotknięta chorobą doświadcza okresów intensywnego, niestabilnego nastroju i zachowania oraz zmienionego "poczucia siebie"(1). Może to prowadzić do impulsywnych działań i problemów w relacjach z przyjaciółmi i rodziną, wpływając na zdolność osoby do radzenia sobie w życiu codziennym (1,2).
Pograniczne zaburzenie osobowości jest poważnym schorzeniem, związanym z samookaleczeniem i próbami samobójczymi (2). Do samobójstwa dochodzi nawet u jednej na dziesięć osób z tym zaburzeniem (2).

Osoby z pogranicznymi zaburzeniami osobowości są bardzo wrażliwe na zmiany w swoim otoczeniu i mogą reagować na te zmiany w sposób drastyczny i niewłaściwy. Mogą na przykład obawiać się, że zostaną porzucone przez kogoś bliskiego (2). Jeśli ktoś, kogo oczekują, przyjedzie z kilkuminutowym opóźnieniem, ich uczucia do danej osoby mogą bardzo szybko zmienić się z sympatii na niechęć lub złość (1,2). Odzwierciedla to skrajne postrzeganie świata przez osobę z granicznymi zaburzeniami osobowości, która widzi rzeczy i ludzi - w tym siebie samych - jako będących albo dobrymi, albo złymi (1,2).

Osoba z zaburzeniami osobowości z pogranicza często nie jest pewna, co do siebie czuje, nagle zmienia swoje cele życiowe i poglądy na temat swojej kariery, wartości i przyjaciół (2). Może angażować się w impulsywne i często niebezpieczne zachowania, takie jak nadmierne wydatki, lekkomyślna jazda samochodem i nadużywanie narkotyków (2). Może odczuwać intensywny i niewłaściwy gniew lub uczucie pustki, również samookaleczenie jest powszechne (2). Osoby z zaburzeniami osobowości z pogranicza mogą również doświadczać uczucia depresji i lęku (1,2).

Szacuje się, że odsetek osób z pogranicznym zaburzeniem osobowości waha się od mniej niż 1% do około 6% (2-4). Zaburzenie to dotyka mniej więcej taką samą liczbę mężczyzn i kobiet, ale wydaje się być bardziej obciążające dla kobiet (3).

Objawy pogranicznych zaburzeń osobowości najczęściej pojawiają się w wieku młodzieńczym (4) Zaburzenie to jest najbardziej problematyczne i szkodliwe dla młodych dorosłych i ma tendencję do poprawy wraz z wiekiem (2). Objawy mogą występować przez całe życie, ale większość osób z granicznymi zaburzeniami osobowości posiada stabilne życie zawodowe i domowe do czasu osiągnięcia wieku 30 i 40 lat (2).

Osoby z granicznymi zaburzeniami osobowości są emocjonalnie i funkcjonalnie upośledzone, co stanowi znaczne obciążenie dla ich rodzin (5). Huśtawki nastrojów są źródłem stresu zarówno dla osoby z zaburzeniami, jak i dla jej bliskich, którzy mogą ostatecznie sami rozwinąć własne problemy ze zdrowiem psychicznym (1,5).

Pograniczne zaburzenia osobowości jest diagnozowane przez specjalistę ds. zdrowia psychicznego za pomocą wywiadów i dyskusji na temat objawów i historii choroby.(1)

Psychoterapia może pomóc osobom z tym zaburzeniem, na przykład poprzez uczenie się interakcji z innymi oraz wyraźniejszego wyrażania swoich myśli i uczuć.(1) Dla opiekunów i członków rodzin osób dotkniętych zaburzeniami osobowości korzystne może być również otrzymanie terapii i wskazówek, jak najlepiej opiekować się chorą osobą.(1) Obecnie schorzenie to jest nieuleczalne, jednak jedno z badań wykazało, że po 10 latach 50% osób z zaburzeniami osobowości z pogranicza odzyskało zdrowie, będąc w stanie funkcjonować w pracy i utrzymywać osobiste relacje.(6)